คนของพระเจ้า ไม่ควรบูลลี่หรือล้อเลียนคนอื่น
แต่ควรสอน แนะนำ และให้กำลังใจกันมากกว่า “รักพระเจ้าก็ควรรักกันและกันด้วย”
ให้พระวาจาพระเจ้านำชีวิตเรากันเถอะ
ผู้ชอบธรรมย่อมเป็นสุข เขาไม่เดินตามคำแนะนำของคนชั่ว ไม่ยืนในทางของคน ไม่นั่งร่วมกับคนชอบเยาะเย้ยผู้อื่น (สดด. 1:1)
ความกระวนกระวายทำให้คนท้อใจ แต่คำพูดที่ดีทำให้มีความยินดี (สภษ. 12:25)
ผู้ควบคุมคำพูดเป็นผู้มีความรู้ ผู้มีจิตใจเยือกเย็นเป็นคนฉลาด (สภษ. 17:27)
อย่า​ปล่อย​ให้​ปาก​ของ​ท่าน​นำ​ท่าน​ให้​ทำ​บาป อย่า​พูด​ต่อหน้า​ผู้​ถือ​สารว่า ท่าน​ทำ​เพราะ​พลั้ง​เผลอ (ปญจ. 5:6)
ผู้ไม่ทำบาปด้วยคำพูดย่อมเป็นสุข เขาไม่ต้องทุกข์ใจเพราะบาป (บสร. 14:1)
จงชั่งน้ำหนักคำพูดของท่าน จงทำประตูใส่กุญแจไว้ที่ปากของท่านด้วย (บสร. 28:25)
เราบอกท่านทั้งหลายว่า ในวันพิพากษา มนุษย์จะต้องรายงานถึงคำพูดไร้สาระทุกคำ ที่เขาเคยพูด (มธ. 12:36)
จงรักด้วยใจจริง จงหลีกหนีความชั่ว จงยึดมั่นในสิ่งที่ดี (รม. 12:9)
จงอย่าพูดคำเลวร้ายใดๆ เลย จงพูดแต่คำดีงามเพื่อช่วยกันส่งเสริมผู้อื่นตามโอกาสและเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่บรรดาผู้ที่ได้ยินได้ฟัง (อฟ. 4:29)
จงมีใจโอบอ้อมอารี มีเมตตาต่อกัน (อฟ. 4:3:32)
จงดำเนินชีวิตในความรักดังที่พระคริสตเจ้าทรงรักเรา และทรงมอบพระองค์เพื่อเรา เป็นเครื่องบูชากลิ่นหอมถวายแด่พระเจ้า (อฟ. 5:2)
ผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะต้องไม่วิวาทกัน แต่จะต้องอ่อนโยนต่อทุกคน รู้จักสอนและอดทน (2ทธ. 2:24)
จงประพฤติตนดุจคนอิสระ อย่าใช้อิสรภาพเป็นข้ออ้างเพื่อปิดบังความชั่ว แต่จงประพฤติดุจผู้รับใช้ของพระเจ้า จงให้เกียรติทุกคน จงรักพี่น้องผู้มีความเชื่อ จงเคารพยำเกรงพระเจ้า (1ปต. 2:16-17)
ลูกทั้งหลายเอ๋ย เราอย่ารักกันแต่ปากด้วยคำพูดเท่านั้น แต่เราจงรักกันด้วยการกระทำและด้วยความจริง (1ยน. 3:18)
ถ้าผู้ใดพูดว่า “ฉันรักพระเจ้า” แต่เกลียดชังพี่น้องของตน ผู้นั้นย่อมเป็นคนพูดเท็จ เพราะผู้ไม่รักพี่น้องที่เขาแลเห็นได้ ย่อมไม่รักพระเจ้าที่เขาแลเห็นไม่ได้ (1ยน. 4:20)
เราได้รับบทบัญญัตินี้จากพระองค์ คือให้ผู้ที่รักพระเจ้า รักพี่น้องของตนด้วย (1ยน. 4:21)
เพื่อนรัก อย่าทำตามตัวอย่างที่เลว แต่จงพยายามทำตัวอย่างที่ดี คนที่ทำความดีมาจากพระเจ้า คนที่ทำความชั่วไม่เคยรู้จักพระองค์ (3ยน. 1:11)