วันที่ ๑๔ เมษายน
นักบุญเปโตร กอนซาเลส
Saint Peter Gonzales

องค์อุปถัมภ์ : นายเรือ, กะลาสี, ชาวเล, ชาวประมง, คนแจวเรือ, ผู้ประกอบกิจทางน้ำ

สิ่งสื่อแทนถึงท่าน : พระโดมินิกัน กำลังถือเทียนสีฟ้า หรือเทียนที่มีเปลวไฟสีฟ้า / นอนบนผ้าคลุมของท่านเอง ที่กางรับเหนือถ่านร้อน / ถือเปลวไฟด้วยมือเปล่า / จับปลาด้วยมือเปล่า / อยู่เรียบริมมหาสมุทร มักจะถือเรือ หรือป้องกันพิทักษ์เรืออยู่

           เปโตร กอนซาเลส (เสียชีวิตปี ค.ศ.๑๒๔๖) เป็นนักบวชโดมินิกันผู้มีชื่อเสียงในการเทศน์สอน โดยเฉพาะในหมู่พวกกะลาสีชาวสเปนและโปรตุเกส ท่านยังคงเป็นนักบุญอุปถัมภ์ของพวกกะลาสีภายใต้ชื่อเรียกท่านว่า เซนต์เอลโม (St. Elmo)

           ท่านเป็นผู้ดีชาวคัสทีล (Castile) ผู้ใช้ชีวิตช่วงวัยหนุ่มไปอย่างเสเพล ท่านได้รับการศึกษาผ่านทางลุงของท่าน คือ บิชอปแห่งอัสโทรก้า และมองตำแหน่งทางสงฆ์เป็นเพียงเพื่อการก้าวไปสู่ตำแหน่งที่สูงกว่าในภายภาค หน้าเท่านั้น จวบจนกระทั่งครั้งหนึ่งในวันคริสมาสต์ ณ ทางผ่านเข้าไปยังตัวเมือง จู่ๆ ม้าที่ท่านโดยสารมาก็ตื่นฝูงชนจนเหวี่ยงท่านกระดอนตกไปยังกองปุ๋ยคอก ย้อมเสื้อผ้าชั้นดีของท่านด้วยความเปรอะเปื้อนและกลิ่นอันเน่าเหม็น ท่านรู้สึกสับสนงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้น รู้สึกถูกดูหมิ่น และรู้สึกเป็นที่ขบขันของฝูงชนที่พบเห็น หากแต่จากเหตุการณ์นี้นี่เอง ก็ได้ทำให้ท่านได้ตระหนักถึงอะไรหลายต่อหลายอย่าง ทั้งธาตุแท้ของผู้คนและตัวตนของตัวเอง ก่อนจะหลบลี้หนีจากเรื่องทางโลก ไปเก็บตัวบำเพ็ญเพียรภาวนาและทำสมาธิญาณ ก่อกำเนิดซึ่งการกลับใจ ปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่ หันเหออกจากเรื่องทางโลก หัวหน้าเข้าหาเรื่องทางธรรม และชดเชยซึ่งวัยหนุ่มที่เสเพลที่ผ่านมา

           ท่านได้เข้าร่วมกับคณะ โดมินิกัน หากแต่ครอบครัวของท่านก็ดี บรรดาสหายของท่านเองก็ดี ล้วนแต่พยายามจะดึงตัวท่านกลับมาใช้ชีวิตเฉกเช่นเดิมๆ พร้อมกับตระเตรียมตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีเอาไว้ให้ หากแต่ท่านกลับตอบกลับไปว่า

           “หากท่านรักข้าพเจ้าแล้วไซร้ จงตามข้าพเจ้ามาเถิด แต่หากแม้นท่านมิอาจตามข้าพเจ้ามาได้ ก็จงโปรดลืมข้าพเจ้าไปเสียเถิด”

           ท่านได้มาเป็นพระสงฆ์ผู้ฟังแก้บาป และจิตตาภิบาลให้กับองค์กษัตริย์ นักบุญเฟอร์ดินัลด์ ที่ ๓ แห่ง คัสทีล และช่วยต่อต้านซึ่งพวกข้าราชสำนักที่พยายามหันเหพระองค์ และใส่ใจให้ความสำคัญกับเรื่องทางโลกเสียมากกว่า ท่านได้เปลี่ยนแปลงปฏิรูปราชสำนักและชีวิตรายรอบตัวองค์กษัตริย์เสียใหม่ และตัวท่านเองยังทำงานช่วยเหลือพวกครูเสดในการต่อต้านพวกแขกมัวร์อีกด้วย ก่อนที่ในภายหลังท่านจะทำงานให้การช่วยเหลือดูแลพวกเชลยศึกแขกมัวร์อย่างดี

            ท่านเป็นที่โปรดปรานขององค์กษัตริย์มาก จนท่านเกรงว่าเกียรติยศที่ท่านได้รับ และชีวิตที่สุขสบายอย่างที่เกิดขึ้นมานี้ จะทำให้ท่านหันเหสู่วิถีทางโลกอย่างที่ท่านเคยเป็นมา ท่านจึงตัดสินใจผละออกจากราชสำนัก และออกพเนจรเดินทางแพร่ธรรมตามป่าตามเขา ตามริมฝั่งน้ำ ให้กับบรรดาคนเลี้ยงแกะและผู้คนในละแวกนั้นๆ แทน ท่านได้ไปเทศน์สอนแพร่ธรรมให้กับบรรดาชาวเรือ ชาวเล ที่ท่านได้รับการเคารพเทิดทูนเป็นพิเศษ จนได้รับการยกย่องให้เป้นองค์อุปถัมภ์ทางด้านการเรือ การทะเล และผู้ที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางทางเรือ ทางน้ำ ไปในตัว ซึ่งเมื่อใดก็ตามที่พวกชาวเรือประสบวิบากกรรมจากกระแสลมแปรปรวน สภาพอากาศที่เลวร้าย พวกเค้าก็จะเรียกหาท่านเสมอ

              มีตำนาน ได้กล่าวถึงท่านไว้ว่า ครั้งหนึ่งท่านขาดแคลนซึ่งอาหารสำหรับคนในความดูแลของท่าน ท่านจึงได้ไปคุกเข่าสวดริมฝั่งแม่น้ำ ก่อนที่ปลาทั้งหมดจะกระโดดขึ้นมาเกยตื้นริมฝั่งให้ท่านเก็บไปเป็นอาหาร