ความเกียจคร้าน
ความหมาย ขี้เกียจ หลีกเลี่ยงงาน ไม่อยากทำงาน
สำนวน “ขี้เกียจสันหลังยาว”
ข้อคิด “คนเกียจคร้านไม่คิดขวนขวายหรือสะสมไว้แต่เมื่อแรก ย่อมถึงคราวขัดสนเมื่อภายหน้า”
“ความเฉื่อยชา เป็นอุปสรรคต่อความสำเร็จ”
“อย่าปล่อยให้วัน เวลาผ่านไป โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย”
ประโยชน์ของการไม่เกียจคร้าน
1.ทำให้เรารู้จักรับผิดชอบหน้าที่ หรืองานที่ได้รับมอบหมาย
2.ชีวิตมีระเบียบ มีวินัย และรู้จักใช้เวลาให้เกิดประโยชน์กับ ตัวเรา และผู้อื่น
3.ทำให้เราเป็นคนกระตือรือร้น ขยันหมั่นเพียร
4.มีหลักฐานมั่นคง มีเกียรติ เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไป
5.ประสบความสำเร็จ และมีความเจริญก้าวหน้าในชีวิตการงาน ชีวิตมีความสุข
โทษของการมีความเกียจคร้าน
1.ทำให้เราเสียการเสียงาน กลายเป็นคนผลัดวันประกันพรุ่ง
2.ชีวิตวุ่นวาย ไม่เป็นที่เชื่อถือของคนอื่น
3.ทำให้เกิดยากจน ขัดสน
4.อาจหันไปประกอบอาชีทุจริตแทน
เนื้อหาในพระคัมภีร์
“อุทาหรณ์สอนกมลคนเกียจคร้าน ควรดูงานชีวิตมดบทเรียนให้
ไร้หัวหน้าผู้นำนำครรไล ไม่มีใครปกครองป้องภัยพาล
แต่มันสะสมอาหารไว้นานช้า หว่างเวลาหน้าร้อนอันอ่อนหวาน
เผื่อไว้กินหน้าหนาวอันยาวนาน อิ่มสำราญเหล่ามดไม่อดเลย
มนุษย์ที่เกียจคร้านงานทั้งหลาย มัวนอนสายรอเรื่อยช้าเฉื่อยเฉย
อีกเมื่อใดลุกขึ้นตื่นดังเคย เขากลับเอ่ยของีบเดี่ยวครู่เดียวพอ
ขอกอดอกให้สบายกายสักพัก ไม่ประจักษ์ยามหลับพับนั้นหนอ
ความยากจนโจมจู่ประตูรอ ดังพวกทรชนปล้นสะดม”
( สภษ 6 : 6 - 11 )
"ตักเตือนให้ระวังความเกียจคร้าน"
“”มือที่หย่อนเป็นเหตุให้เกิดความยากจน แต่มือที่ขยันขันแข็ง กระทำให้มั่งคั่ง”
( สภษ 10 : 4 )
“คนเกียจคร้านจะจับเหยื่อของเขาไม่ได้ แต่คนขยันขันแข็งจะได้ทรัพย์ศฤงคารประเสริฐ” ( สภษ 12 : 27 )
“เราขอวิงวอนพวกท่านให้ตักเกือนคนที่เกียจคร้าน หนุนน้ำใจผู้ที่ท้อใจ ชูกำลังคนที่อ่อนกำลัง และมีใจอดเอาเบาสู้ต่อคนทั้งปวง” ( 1 ธส 5 : 14 )
“เราขอกำชับท่านในพระนามของพระเยซูคริสตเจ้าของเราว่า จงปลีกตัวของท่านออกไปจากพี่น้องทุกคนที่อยู่อย่างเกียจคร้าน และไม่ประพฤติตามโอวาทซึ่งท่านได้รับจากเรา” ( 2 ธส 3 : 6 )
“แม้เมื่อเราอยู่กับพวกท่าน เราก็ได้กำชับอย่างนี้ว่า ถ้าผู้ใดไม่ยอมทำงาน ก็อย่าให้เขากิน เพราะเราได้ยินว่า มีบางคนในพวกท่านอยู่อย่างเกียจคร้าน ไม่ทำงานอะไรเลย แต่ชอบยุ่งกับธุระของคนอื่น” ( 2 ธส 3 : 10 – 11 )
“เราไม่อยากให้ท่านเป็นคนเฉื่อยช้า แต่ให้ตามเยี่ยงอย่างแห่งคนเหล่านั้นที่อาศัยความเชื่อและความเพียร จึงได้รับตามพระสัญญาเป็นมรดก”( ฮบ 6:12 )
เรื่องสั้น มดง่ามกับจักจั่น
ในฤดูหนาววันหนึ่งพวกมดง่ามช่วยกันขนข้าวที่เปียกชื้นออกผึ่งแดด จักจั่นหิวโซตัวหนึ่งผ่านมาเห็นเข้าก็ออกปากร้องขอข้าวจากพวกมดง่ามเป็นอาหาร มดง่ามตัวหนึ่งจึงว่า “ทำไมเจ้าจึงไม่สะสมอาหารไว้ในฤดูร้อนเหมือนอย่างพวกเราเล่า?” จักจั่นตอบอย่างหน้าด้าน ๆ ว่า “ข้าไม่มีเวลา เพราะข้ามัวแต่ฝึกร้องเพลงอยู่น่ะซี” มดง่ามทั้งหลายพากันหัวเราะด้วยความขบขันแล้วมดง่ามตัวหนึ่งก็พูดว่า “ดีแล้ว! เมื่อเจ้ามัวฝึกร้องเพลงในฤดูหนาวนี่เจ้าก็เชิญฝึกเต้นระบำไปก่อนนะ อย่าได้มาเอ่ยปากขอข้าวจากพวกเราเลย” ดังนั้นจักจั่นจึงกลับไปด้วยความผิดหวังเพราะไม่ได้อาหารจากมดง่าม
พฤติกรรมที่ปรารถนาให้ผู้เรียนปฏิบัติ
+ ให้ทุกคนตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองอย่างดีโดยเฉพาะเรื่องเล็กน้อย
