วอนขอปรีชาญาณของพระเจ้าสถิตกับเรา นำเราให้เป็นสื่อที่ดี

ขอพระวาจาพระเจ้าช่วยเราให้อธิบายความจริงด้วยความอ่อนโยน

คำตอบอ่อนโยนทำให้ความโกรธสงบลง แต่คำพูดทิ่มแทงก่อให้เกิดความโกรธ (สภษ. 15:1)

คำพูดอ่อนหวานเป็นต้นไม้แห่งชีวิต แต่คำพูดตลบตะแลงทำให้จิตใจแตกสลาย (สภษ. 15:4)

ผู้รู้จักให้คำตอบย่อมยินดี คำพูดที่ถูกกาลเทศะย่อมดีมาก (สภษ. 15:23)

คนดีย่อมนำสิ่งดีออกจากขุมทรัพย์ที่ดีของตน ส่วนคนเลวย่อมนำสิ่งเลวออกจากขุมทรัพย์ที่เลวของตน(มธ. 12:35)

เราบอกท่านทั้งหลายว่า ในวันพิพากษา มนุษย์จะต้องรายงานถึงคำพูดไร้สาระทุกคำiที่เขาเคยพูด (มธ. 12:36)

แม้ข้าพเจ้าจะโอ้อวดตนเองเกินไปบ้างในอำนาจที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานแก่เราเพื่อเสริมสร้าง ไม่ใช่เพื่อทำลายท่าน ข้าพเจ้าก็จะไม่อับอายที่จะใช้อำนาจนั้น (2คร. 10:8)

พี่น้องทั้งหลาย ถ้าท่านพบว่าใครคนหนึ่งทำผิด ท่านซึ่งมีพระจิตเจ้าเป็นผู้นำ จงตักเตือนแก้ไขเขาด้วยความอ่อนโยน จงระวังตัว ท่านอาจถูกทดลองด้วย (กท. 6:1)

ตราบใดที่ยังมีโอกาส จงทำความดีต่อทุกคน โดยเฉพาะต่อพี่น้องผู้ร่วมความเชื่อของเรา (กท. 6:10)

ให้เราดำเนินชีวิตในความจริงด้วยความรัก เจริญเติบโตขึ้นจนบรรลุถึงความสมบูรณ์ในพระคริสตเจ้าผู้ทรงเป็นพระเศียร (อฟ. 4:15)

จงอย่าพูดคำเลวร้ายใดๆ เลย จงพูดแต่คำดีงามเพื่อช่วยกันเสริมสร้างผู้อื่นตามโอกาส และเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่บรรดาผู้ได้ยินได้ฟัง (อฟ. 4:29)

ท่านเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกสรร เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์และเป็นที่รักของพระองค์ จงเห็นใจกัน จงมีความใจดี ความถ่อมตน ความอ่อนโยนและความพากเพียรอดทนเป็นเสมือนเครื่องประดับตน (คส. 3:12)

ขอพระวาจาของพระคริสตเจ้าสถิตในท่านอย่างเต็มเปี่ยม จงสอนและตักเตือนกันด้วยปรีชาญาณ (คส. 3:16)

ท่านจะพูดเรื่องใดหรือทำกิจการใด ก็จงพูดจงทำในพระนามพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นการขอบพระคุณพระเจ้าพระบิดาโดยทางพระองค์เถิด (คส. 3:17)

พี่น้องทั้งหลาย เราขอร้องท่านให้ตักเตือนแก้ไขผู้ขาดวินัย จงให้กำลังใจผู้หวาดกลัว จงค้ำจุนผู้อ่อนแอ จงอดทนต่อทุกคน (1ธส. 5:14)

จงระวังอย่าให้ใครตอบแทนความชั่วด้วยความชั่ว แต่จงแสวงหาความดีให้แก่กันและให้แก่ทุกคน (1ธส. 5:15)

จงหลีกเลี่ยงการโต้เถียงอย่างโง่เขลา โดยรู้ว่า สิ่งเหล่านั้นทำให้เกิดการวิวาท (2ทธ. 2:23)

ผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะต้องไม่วิวาทกัน แต่จะต้องอ่อนโยนต่อทุกคน รู้จักสอนและอดทน (2ทธ. 2:24)

ต้องอบรมสั่งสอนผู้ที่ขัดแย้งด้วยความอ่อนหวาน โดยหวังว่า พระเจ้าจะทรงดลให้ผู้ขัดแย้งนั้นกลับใจรับรู้ความจริง (2ทธ. 2:25)

ส่วนปรีชาญาณที่มาจากเบื้องบน ประการแรกเป็นสิ่งบริสุทธิ์ แล้วจึงก่อให้เกิดสันติ เห็นอกเห็นใจ อ่อนน้อม เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณา บังเกิดผลที่ดีงาม ไม่ลำเอียง ไม่เสแสร้ง (ยก. 3:17)

ผู้ที่สร้างสันติย่อมเป็นผู้หว่านในสันติ และจะเก็บเกี่ยวผลเป็นความชอบธรรม (ยก. 3:18)

จงอธิบายด้วยความอ่อนโยนและด้วยความเคารพอย่างบริสุทธิ์ใจ เพื่อเมื่อท่านถูกใส่ร้าย ผู้ที่กล่าวร้ายความประพฤติดีของท่านตามคำสอนของพระคริสตเจ้า ก็จะต้องประสบความอับอาย หากเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า การทนทุกข์เพราะทำความดีนั้น ย่อมดีกว่าการทนทุกข์เพราะทำความชั่ว (1ปต. 3:16-17)