วันที่ ๒๙ เมษายน
นักบุญแคทเธอรีนแห่งซีเอนา
พรหมจารี และนักปราชญ์แห่งพระศาสนจักร
Saint Catherine of Siena, Virgin and Doctor of the Church

องค์อุปถัมภ์ : ทวีปยุโรป, ประเทศอิตาลี, ความเจ็บป่วย, นักดับเพลิง , การต่อสู้กับไฟ, การไม่ยอมแพ้ต่อประจญล่อลวง, นางพยาบาล, ผู้ป่วย

             แคทเธอรีน (ปี ค.ศ.๑๓๔๗-๘๐) เป็นนักปฏิรูปของผู้ดำรงตำแหน่งสันตะปาปา เธอเป็นฆราวาสคนแรกและเป็นผู้หญิงไม่กี่คนที่ได้รับการประกาศว่าเป็นนักปราชญ์ของพระศาสนจักร แคทเธอรีนยังเป็นหนึ่งในสองของนักบุญองค์อุปถัมภ์หลักของอิตาลี (ร่วมกับนักบุญฟรังซิสแห่งอัสซีซี) ในปี ๑๙๙๙ พระสันตะปาปายอห์น ปอล ที่ ๒ ทรงประกาศให้เธอเป็นผู้อุปถัมภ์ของทวีปยุโรป ร่วมกับนักบุญบริยิตแห่งสวีเดน และเทเรซา เบเนดิกตาแห่งไม้กางเขน (เอดิธ สไตน์)

             แคทเธอรีนเกิดในเมือง Siena เธอได้รับชื่อว่า Caterina di Giacomo di Benincasa เธอเป็นลูกคนที่ ๒๔ จากจำนวน ๒๕ คน

             ท่านได้เห็นนิมิตพระเยซูปรากฎกายเบื้องหน้ายามท่านอายุได้ ๖ ขวบ ทำให้ท่านตัดสินใจอุทิศชีวิตถวายแด่พระเจ้า นั่นส่งผลให้ท่านต้องมีปัญหากับบิดาของท่าน ที่ได้วางแผนการแต่งงานล่วงหน้าไว้ให้สำหรับท่านแล้ว หากแต่ท่านในวัย ๗ ขวบปีกลับปฎิเสธ ด้วยตั้งใจจะอุทิศถือพรหมจรรย์ครองความบริสุทธิ์ถวายแด่พระเจ้า ในวัย ๑๖ ปี เธอตัดสินใจสมัครเป็นสมาชิกชั้นสามของคณะโดมินิกัน เธอใช้เวลาสวดภาวนาและจำศีลอดอาหารเป็นเวลาหลายปีอย่างสันโดษ ซึ่งในช่วงเวลานี้เอง กล่าวกันว่าเธอได้รับพระพรแห่งรหัสนัยเป็นเจ้าสาวของพระคริสต์ หลังจากนั้น แคทเธอรีนรู้สึกว่ามีเสียงบอกให้เธอออกทำงานประกาศประกาศพระวรสาร เธอสมัครเข้าดูแลคนป่วยในโรงพยาบาลท้องถิ่น

             แคทเธอรีนได้เดินทางเทศน์ประกาศให้คนเป็นทุกข์กลับใจและปฏิรูปชีวิตตัวเอง เธอประสบความสำเร็จอย่างใหญ่หลวง แต่ก็ได้ก่อให้เกิดการต่อต้านจากบางคนที่ไม่เห็นด้วยกับฐานะฆราวาสแต่ทำหน้าที่เทศน์ประกาศของเธอ ในปี ๑๓๗๖ เธอกระตุ้นให้สันตะปาปาเกรโกรี่ ที่ ๙ ออกจากเมือง Avignon คืนสู่โรม และภายหลัง เมื่อมีความขัดแย้งครั้งใหญ่เกิดขึ้น (Great Western Schism) เธอได้เรียกร้องให้พวกผู้ปกครองและผู้นำยอมรับ อูร์บัน ที่ ๖ เป็นสันตะปาปาที่ถูกต้องตามกฎหมายเพื่อให้เกิดเอกภาพในพระศาสนจักร ในปี ๑๓๗๗-๗๘ เธอเขียนงานคลาสสิคที่ตกทอดถึงเราทุกวันนี้ คือ บทสนทนาระหว่างวิญญาณกับพระเจ้า (The Dialogue)

              แคทเธอรีนเสียชีวิตในปี ๑๓๘๐ เธอได้รับการประกาศเป็นนักปราชญ์ของพระศาสนจักรในปี ๑๙๗๐